دلخوش به نمره قبولیم

لقد خلقنا الانسان فی کبد...
و در همین سختی هاست که ادمی ساخته میشود...
گویی امتحان عجین شده با سرنوشت آدم
باید امتحانت کنن تا به کلاس بالاتری بروی...

در برهوت هزار راه درست و نادرست ادمی قدرت تشخیصش محک میخورد
اینجاست که روزی هزار بار پرونده زندگیم را زیر و رو میکنم تا توبه های جامانده را برسانم...

در صعود و سقوط، رفتن و نرسیدن، خسته شدن و بریدن است که باید ایمانم را بسنجم
اینجاست که طعم تلخ نادانی و ناتوانی باورم می شود...
ارحم عبدک الضعیف و الذلیل و الحقیر و المسکین و المستکین
و گاهی این نمک ها برای زخم های دلم از هر مسکنی ارامش بخش ترست!!!!

و من در این روزها سنجیده می شوم در ترازوی انصاف خدا
_ که نه در نگاه نابینا!!! و اندیشه بی خردی!!! بندگانش ـ

اگر خدا بخواهد نابم کند
باید خالص باشم فقط برای او
وقتی ناخالصیم را بگیرند زلال می شوم و شفاف
و آسمان در من پدیدار می شود...

دلی که به اندازه دنیا کوچک شده و
و حال که میخواهد آسمان را در خودش جای دهد
پس باید تحملش هم به وسعت آسمان باشد...

اللهم اغفرلی الذنوب التی تقطع الرجاء

"آرام"