لبخند تو و اشک من...

دلم برای لبخندهای عاشقانه ات تنگ شده
همان خنده های گاه و بیگاهی که دلم را میهمان میکردی
همان ها که همه توان زندگیم بودند
همان ها که آرامش دل پرتلاطمم بود

هنوز هم تمام برش های امیدت را در اطراف دلم چیده ام
و نگاه خیره دلم تمام آسمان آرزوهایم را می کاود

قرارهایم با تو عحب لذتی داشتند
همان قرارهایی که تو انگار شیفته تر از من به انجامشان بودی....
این را از شرایط مهیایت، از نشانه های گاه و بیگاهت می فهمیدم

قرارهای یس و توسل و حشر و ...
قرارهای زیر باران و دل شکسته و اشک جاری
قرارهای خانه همسایه
قرارهایی که انگار زمین و آسمان مامور بودن که انجامشان دهم
قرارهای چشمانم و دلم با آرامش نگاهت
قرارهای لحظه های ناب استجابتت
قرارهای جانماز خیس از باران چشمانم در آغوش تو....
قرارهای یا فاطر بحق فاطمه ات...

و این روزها به انتظار وعده هایت نشسته ام
همان امرتهم بدعائک و ضمنت لهم الاجابه هایت
به همان ادعونی استجب لکم های نابت
به امید استجابتی که روانه دلم می کردی

خدا ! خدای خوبم! خدای مهربانم ! خدای نابم!
در دلم باش به وسعت تمام آروزهایش

و تمام دلم را برای خودت بردار ....
فقط تو می توانی آرامش کنی....
بیا و آرزوی مرا قبول کن.... یا ارحم الراحمین

"آرام"

همه دلم

خیلی دوسِت دارم

وقتی توی تاریکی آسمون

با صدای دلنشینت

اروم و مهربون صدام میکنی

تا باهات حرف بزنم

تا بگم همه دلم واسه خودته خدا

بی منت

تمام لحظه های ناب زندگیم را مدیون توأم آقا

مدیون جواب های بی منتت

همان ها که گوشه چشمی به دلم می کنی...

"تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد"

تو جانی آقا

این روز ها پدری دارم

ناب تر از باران

با سخاوت تر از آسمان
و نزدیک تر از زمین

و همراه تر از نفس

تو جااااااااااااااااااانی آقا

میدانی حال دلم را....

وقتی به بودنت فکر میکنم وجود آشفته ام می شود آرامش
می بینیم یَرَوْنَ مَقامى‏
می شنویم وَیَسْمَعُونَ کَلامى
و پاسخم می دهی! وَیَرُدُّونَ سَلامى‏

آسمان گرفته دلم را همیشه هوای خانه ات صاف و زلال و آفتابی می کند
همیشه دلخوشم به حرفای چشمانم با اجازه ورودت...
و همیشه آرامم می کنی با آبشار زلال چشمانم

تو من را به آرامش آسمانی میهمان می کنی
تمام خستگی های دنیاییم را می تکانی از دل سنگین شده ام
و نوازش نگاه رئوفانه ات را که بدرقه چشمانم می کنی
سبک می شوم
سبک، زلال و آسمانی.

آقای رئوف! همسایه مهربانم!
خودت گفتی ایمان چهار رکن دارد¹
و گفتی توکل کنم و با تمام وجود زمینی ام به رضایت خدای مهربانم راضی باشم
و میدانی این روزها حال و هوای دلم را....
و گاهی دلم می گوید امتحان دیگری در راه است....
باز هم دست دلم را بگیر که بدون نگاه آرامش بخشت کم می آورم آقا....

********
الایمان اربعه ارکان: التـوکل على الله, و الرضا بقضاء الله و التسلیم لامـر الله, والتفویض الى الله. ایمان چهار رکن دارد:  1ـ توکل برخدا  2ـ رضا به قضاى خدا  3ـ تسلیم به امر خدا  4ـ واگذاشتن کار به خدا.(تحف العقول ص455)