بدرقه ی میهمان خدا

چله نشینی رفتنت عجیب هوایی ام کرده
تو رفتی و خدا به استقبالت آمد
و برایم برات صبر فرستادی
با کوله باری از نور امانت غنچه هایت

و بگویم از دل شرحه شرحه از فراقم
که امانت دار بوده ام اما
نازدانه ات را برای نجات آن سرزمین
به خاک دامنگیرش سپردم

برادرم! امامم! جااااااااااانم!
آمده ام راهی سفرت کنم جانا

و این اربعینت عجیب رسالتی بود
و سرت اما
حکایتی دیگر داشت...

یک نفس نگاه تو

همسایه دیوار به دیوار دلم
گاهی از پرچین بلند دلم
نگاهی بینداز به دلتنگی امیدم

گاهی صدایم کن
و بنشانم به ضیافت اشک
و به باران نگاهم دلم را صیقل ده

دلم برای عطر سرایت تنگ شده
برای یک نفس عمیق
در نگاه تو

مهربان ترین همسایه
لیاقت همصحبتی ات را
در کدامین آرزوی دنیایم جا گذاشته ام
نمیدانم

فقط میدانم دلم عجیب
هوای تو دارد امام رئوفم....

تکلیف دلم...

"عاشق که باشی عشق شورِ دیگری دارد"
از همان شور هایی
که دلم را به معجزه می کشانی

" شاعر که باشی عشق زجرِ دیگری دارد"
از همان زجر های شیرینی که
دلم را چله نشین سجاده اشک هایم می کنی
...

دلم قرار می خواهد
از همان قرارهای نابی
که تو باشی و من
و عاشقانه ترین سجده هایم را
به پای تو باران ببارم
و تو در بدرقه ام
کوله بارم را از آرامش خودت سرشار کنی

دلم باز هم برایت تنگ شده
دلم از همان "دوست دارم" های تو می خواهد
از همانها که فقط و فقط دلم می شنید

مرا به سجده ای آسمانی دعوت کن خدا
دلم هوس حرف های درگوشی تو را دارد
بیا و با جرعه ای سجده ناب، عاشقم کن...

ادب علوی ات

گوش هایم با شنیدن نامت
به دلم اشک مخابره می کنند...

جوان پیشانی پینه بسته نماز شب های خالصانه
شاهد مثال ادب و مردانگی
این مداح ها تو را حیف می کنند
که از دستان بریده ات، از تیر چشمانت، از...
دل مردم را به درد می آورند

تو را از ادب علویت باید شناخت
که مردانه پای حرفت ایستادی _ جانم را فدای امامم می کنم_
که وقتی عمود خیمه ات برزمین نشست
امیدِ تشنه ی بصیرتِ جوانمردیت بر کام اهل عالم ماند

وقتی لحظه شهادتت
مادرت فاطمه به استقبالت آمد
تو را از ادب علویت باید شناخت عباس!

لبان ادب

آب هم
داغ لبان تو
بر دلش نشست
ای اسطوره ادب

استغفار

وقتی می نشینم در مجلس عزایت
بجای گریه، استغفار می کنم
از حرفای عجیبی که
این مداح ها به تو نسبت می دهند...

استجابت دلم

باید خلیل بود و
به یار اعتماد کرد
گاهی بهشت
در دل آتش فراهم است

....

الحمدلله رب العالمین
روزی ام شد از مهربانیت
اقیانوسی از آرامش آسمانیت
و به پایان آمد
تمام دلواپسی های زمینی ام...
الحمدلله رب العالمین

عاشقم کن...

می گویند علائم عاشقیشت!!
دارد باورم می شود که حسود نیستی
باورم شده که عاشقی!

ولی من کجا و تو کجا؟!
با این عشقت شرمنده ام می کنی!
آخر با چه مقیاس و سنخیتی!!!

شاید هم توهم دل و ذهن من باشد
ولی نشانه های عاشقیت را چه کنم؟!

پس بیا و مرا هم عاشق خودت کن
تو ارزش عشق را داری!
چرا که می دانم عشق یکطرفه انتهایش ....
بیا و عاشقم کن

تو که هر که و هر چه در دلم می نشیند
از من دورش میکنی
 و میدانی دلم هزار تکه می شود با این تدابیرت
...

پس بیا و عاشقم کن
بیا و لایقم کن
بگذار من هم عاشق معبودم باشم
فقط تو عاشق بنده ات نباشی
یا ارحم الراحمین

شعبه ای از آسمان...

حس نابی ست وقتی
تمام صحن پیامبر مهربانی ها را تا رسیدن به بقیع
تنها ذکر دل و زبانت می شود:
اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و ال محمد...

این جا بقیع است
همان قطعه ای از آسمان که در زمین شعبه دارد
قطعه ای از بهشت
که فرزند دلبند و تنهای فاطمه
با مادرش به درددل می نشیند
سر همان مزار
که پدرش علی می نشست...

نمیدانم چرا در مدینه
غربت و اسارت زینب کبری را
با جانِ دلم لمس کردم...

دلم به بغض می نشیند
و آسمان چشمانم
سیل آسا می بارد
 وقتی تمام سربازان تا دندان مسلح شهر
از عده ای عاشق!!!
می ترسند

اینجا بقیع است
که بغض دلت را
فقط
السلام علیک یا بقیه الله
مرهم می شود

مجموعه تصاویری از بقیع است...

ثانیه ها

نبودنت را
عجیب
به رخ دلم
می کشانند
این ثانیه ها...

دلم برایت تنگ شده
همان دلتنگی هایی که
بعد دعای توسل شبانه
در حیاط خانه
زیر آسمان می ایستادم
دست راست روی سرم
دست دیگرم گدای آسمان میشد
به تو سلام میکردم
و دلم می لرزید هر شب
- یا وصی الحسن والخلف الحجه...-
از پاسخ مهربانی
که با لبخند به او می دادی
و در آن تلاطم جانسوز!!!
چقدر آرامم می کردی...

آقای مهربانم
این بار چله تو را
به دلم وعده بدهم
می آیی هر شب
بگویی چله ات
یادت نرود
یتیم منتظرم؟!