منتظرم

چشمان دلم را به آسمان مهربانیت دوخته ام

.......

یعنی این فاصله ها روزی تمام خواهد شد؟!

هادی

هادی شده ام

به برکت فوق برنامه های سه شنبه

و بصیرت تزریق شده در اندیشه ام

از تپیدن های ....

دستان ذهنم پریشانند

با خود به کجا برده ای حواسم را

که جمع نمی شوند در یک تفکر

مسافرم کجایی؟

دلخوشی هایم

دلخوشی هایم به مژه هایت پیوند خورده اند

نگاهم کن

خورشید چشمانت رو به من بتاب

تا جان بگیرم

و طلوع کند تمام لحظه هاب ناب زندگی

محبت ناب

دلواپسی هایت ذوبم می کند

مثل آفتاب آدم برفی را

آن هنگام که سرد سرد میشود

ناهار مهربانیت
در انتظار آمدنم
تا دیر وقت

بیشتر

برای داشتن هر چیزی
باید بهایی پرداخت

و هر چه عزیزتر

پربهاتر

و دلتنگی هر چه بیشتر
یار سفر کرده عزیزتر

مسافرم کجایی

دلتنگیم به هوای شهر هم سرایت کرده

وقتی تو نباشی نه من گرم می شوم نه حتی شهر

مسافرم کجایی!

جمعه

دلم به وسعت قربت جمعه ها گرفته

جرعه ای از اقیانوس بی انتهای صبوریت را

روزی دلم کن

خدای مهربانی ها

دعوت

دلم برای خانه ات تنگ شده همسایه

یعنی می شود فردا دعوتم کنی

در همان صحن

همان ساعت

با همان احساس ناب

...

دریای آرامش

وقتی تو را به تماشا می نشینم

آرامشی در وجودم موج می زند

که تمام صخره های دلواپسی

سرخم می کند در برابر این موج عشق