موج لبخند تو

روزهایی هست که دستم به آسمان می رسد

اما روزهایی هست که پایم در زمین می ماند...
روزهایی که انگار این فیلم زندگی روی دور تند می رود...
در این دور تند می ایستم و میفهمم که در مدار نگاهم نیستی
 تلاطم دنیا گیجم می کند و می فهمم که دستان دلم به آسمان نگاهت نمی رسند...

بیا و کمی مرا از خودم بگیر
مرا ببر به آسمانت
آرامم کن
فرنکانس دلم را بگذار روی موج لبخندت
لبریزم کن از باور ناب ادعونی استجب لکم هایت
از اطمینان روشن امرتهم بدعائک و ضمنت لهم الاجابه هایت
دلم برای پچ پچ آسمانی مان تنگ شده....

رسمی تر...

بهانه نفس کشیدنم
همه وجودم
آرامشم

دل انگیزترین خیال متصور
یار نازنینم
ای ناب تر از لحظه های انعکاس باران عشق
چه به روز دلم آمده
که این روزها رسمی شده ایم؟!

دلم برای آغوشت
برای عطر وجودت
برای نگاه عاشقت
زمین که هیچ
هفت آسمان را آواره شد...

نه!
این سهم من از عشق تو نبود
باز هم مرا به خودت دعوت کن

روزمرگی های بی عشق
دلم را کلافه می کند
در این سرزمین دور از تو
بی تپش های عاشقانه
به مقصد وصالمان نمیرسم....

تقصیر تو بود از اول
که طعم ناب عشقت را
به کام دلم هدیه کردی
حال این تو و این دل از فرط عاشقی رسمی شده ی من...

آشتی

خدا جونم!
آشتی؟!

بیا یه بار دیگه شروع کنیم
از اول

این دفعه هر چی تو بگی....

آشتی دیگه؟!

پررنگ...

وقتی دلم ارزوهاشو به رخم میکشه

می فهمم باز توی دلم کمرنگ شدی

که اونا جرات کردن خودنمایی کنن

خدا جونم پر رنگ باش

وقتی کمرنگ میشی زورم به دلم نمیرسه