یک آغوش، تو

در دعوای گاه و بیگاه من و دلم
رصد خانه ی اندیشه ام تو را در مدار نمی بیند
 همان روزهایی که دلم یک آغوش، بهانه ی تو دارد

در ذره ذره ی دلم می نشیند این تفکر
که لبخند تو یعنی رسیدن به تمام آروزهایش
همان روزهایی که
می کشانیش به حرف های خودمانی
و در انتها
تمام دلم و آروزهایش می شود
یک آغوش لبخند تو

دلم شکوفا می شود...

تو لبخند میزنی
و دلم
شکوفا می شود
از پس پرچین مهربانیت

گرمای نگاهت 
آب می کند آدم برفی ناامیدانه هایم را
و ذوب می شوم
در تحسین اعتمادت

تو هستی
و من
رج به رج قالی آرزوهایم را 
گره کور میزنم به مهربانیت
یا ارحم الراحمین

ناب تر از...

دلم که تنگ می شود
چشمانم به بغض می نشینند

شاید در پس مه الودترین جاده آرزو
امید استجابتت
آسمانم را روشن کند
و گام های اراده ام جانی دوباره بگیرند

عهد

با دلم عهد کردم همسایه

تا هر چی ازم خواست

فقط بهش بگم:

هر چی امام رضا بگه

و این روزا مزه خواستن تو رو خوب چشیده...

چاشنی

مهربانترینم!

می شود کمی معرفت چاشنی صبرم کنی

و کمی صبر چاشنی آرزوهایم