شاکرانه

دیشب
تمام شهر مرا
باد در هم پیچید
و باران شست

و من در آشیانه امن
" ان مع العسر یسری" ی تو
در خوابی شیرین
به دیدار پدر رفتم...



دل نوشت
دلم برای کوله بارم تنگ شده بود  و برای روز هایی که زلال ترین چشمه درونم در این کوله بار جوانه میزد و برای روزهایی که مامان بود....
عقل نوشت
باید صبور بود تا تمام وعده هایش محقق شود: که من این روزها لمس می کنم ان مع العسر یسری بعنی چه

نفس پاک تو و ...

سرگردان ِ نبودن ِ توأم
در برهوت طوفان زده ی دلم

با هر چه غیر تو
سرشارش کنم
باز هم به سکون نمی رسد این دل

تو باید باشی...
"اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی"
بودنت شکوفا میکند بیابان دلواپسی هایم را
لمس نگاه مهربانت
عاشقم می کند
دلم برای عشق تنگ شده
عاشق که نباشم انگار مُرده ام....

انعکاس لبخندت
زنده ام می کند