یک حس ناب...

گاهی می آید
و تمام دلت را
می لرزاند....

و تمام دنیایت رنگ می گیرد...

و تو آرام می شوی...

موج لبخند تو

روزهایی هست که دستم به آسمان می رسد

اما روزهایی هست که پایم در زمین می ماند...
روزهایی که انگار این فیلم زندگی روی دور تند می رود...
در این دور تند می ایستم و میفهمم که در مدار نگاهم نیستی
 تلاطم دنیا گیجم می کند و می فهمم که دستان دلم به آسمان نگاهت نمی رسند...

بیا و کمی مرا از خودم بگیر
مرا ببر به آسمانت
آرامم کن
فرنکانس دلم را بگذار روی موج لبخندت
لبریزم کن از باور ناب ادعونی استجب لکم هایت
از اطمینان روشن امرتهم بدعائک و ضمنت لهم الاجابه هایت
دلم برای پچ پچ آسمانی مان تنگ شده....

نفس پاک تو و ...

سرگردان ِ نبودن ِ توأم
در برهوت طوفان زده ی دلم

با هر چه غیر تو
سرشارش کنم
باز هم به سکون نمی رسد این دل

تو باید باشی...
"اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی"
بودنت شکوفا میکند بیابان دلواپسی هایم را
لمس نگاه مهربانت
عاشقم می کند
دلم برای عشق تنگ شده
عاشق که نباشم انگار مُرده ام....

انعکاس لبخندت
زنده ام می کند

کمی آهسته برو...

مسابقه عادلانه ای نیست
من به پای تو نمیرسم
فقط می ایستم و رفتنت
دلم را نه
همه وجودم را به آتش می کشد...





کمی اهسته برو جانا
بگذار کمی لذت هم نفسیت را
به یادگار بگیرم
شاید به دوباره آمدنت نرسیدم
ای عزیز کرده خدا

دعوت شده ام

دیشب دعوتم کرد
باید امروز
شال اعتکافم را پیدا کنم
سجاده به دست
راهی آسمانم
می روم برای میهمانیش جا بگیرم

همه می گویند...

شنیدن نامت
از مأذنه های شهر
مناره های دلم را
میلرزاند
وقتی آن ها
قسم می خورن
که تو "یک دانه ای"

صف به صف

این روزها
آرزوهایم
صف کشیده اند
در صبحگاه ِ فکرهای روشنم...
این روزها
که چشمانم
به لبان تو
روشن می شوند...

صید

برای صید تو
غرق در
خواستن هایم شده ام
حال آنکه
تو
در ساحل آرامش
چشم براه
بازگشت من
نگران
ایستاده ای...

مذاکره

بیا با هم
به توافق برسیم
تمام سلسله جبال آرزوهایم
را می دهم
فقط
معدن فراموشی ات
را بده

رسمی تر...

بهانه نفس کشیدنم
همه وجودم
آرامشم

دل انگیزترین خیال متصور
یار نازنینم
ای ناب تر از لحظه های انعکاس باران عشق
چه به روز دلم آمده
که این روزها رسمی شده ایم؟!

دلم برای آغوشت
برای عطر وجودت
برای نگاه عاشقت
زمین که هیچ
هفت آسمان را آواره شد...

نه!
این سهم من از عشق تو نبود
باز هم مرا به خودت دعوت کن

روزمرگی های بی عشق
دلم را کلافه می کند
در این سرزمین دور از تو
بی تپش های عاشقانه
به مقصد وصالمان نمیرسم....

تقصیر تو بود از اول
که طعم ناب عشقت را
به کام دلم هدیه کردی
حال این تو و این دل از فرط عاشقی رسمی شده ی من...