صید

برای صید تو
غرق در
خواستن هایم شده ام
حال آنکه
تو
در ساحل آرامش
چشم براه
بازگشت من
نگران
ایستاده ای...

اوج

باید اوج بگیرم
از هر آنچه
مرا
به شانه های دنیا
نسبت داده...

مذاکره

بیا با هم
به توافق برسیم
تمام سلسله جبال آرزوهایم
را می دهم
فقط
معدن فراموشی ات
را بده

رسمی تر...

بهانه نفس کشیدنم
همه وجودم
آرامشم

دل انگیزترین خیال متصور
یار نازنینم
ای ناب تر از لحظه های انعکاس باران عشق
چه به روز دلم آمده
که این روزها رسمی شده ایم؟!

دلم برای آغوشت
برای عطر وجودت
برای نگاه عاشقت
زمین که هیچ
هفت آسمان را آواره شد...

نه!
این سهم من از عشق تو نبود
باز هم مرا به خودت دعوت کن

روزمرگی های بی عشق
دلم را کلافه می کند
در این سرزمین دور از تو
بی تپش های عاشقانه
به مقصد وصالمان نمیرسم....

تقصیر تو بود از اول
که طعم ناب عشقت را
به کام دلم هدیه کردی
حال این تو و این دل از فرط عاشقی رسمی شده ی من...

آرزوهای دلم

گاهی
تب آرزوهایم
داغ می شود
گاهی
که
استوای دلم
تابش نگاهت را
در مدار ندارد...

تنها حرفی که میتونم به سال 93 بگم حرفیه که توی هدر اومده...

برتر از هزار...

سرمای
استخوان سوز
نبودنت
با کدامین خورشید
به مشرق
نیامده
گرم می شود؟!



امام صادق علیه السلام: هر کس فاطمه را بدرستی بشناسد، بی گمان شب قدر را درک کرده است."بحار43/65"

تسلی...

 این اشک ها
امان دلم را
بریده اند
...
دستت را
روی دلم
بگذار
سقف ایمانش
چکه می کند....

فنجانی آرامش

دلم کمی عشق می خواهد
با یک سر قاشق عقل
و فنجانی سرشار از دلگرمی
تا تمام دلواپسی های عشق را
با آرامش ِعشقی عاقلانه
در شب زنده داری های چشمانم
حل کنم
و فنجانی آرامش
دلم را
 به ضیافت عاشقانه ای میهمان کنم...

دوستت میدارم...

سرسبزترین اندیشه ام
ارزانی اقتدارتوست
تا وقتی سپیدی دلم
وامدار مردان غیوری ست
که سرخی خونشان
رسالتی زینبی بر اندیشه ام نهاد
تا لحظه لحظه ی زندگیم
امانتی باشد
که برای عزت تو
هدیه خواهم کرد
ایران عزیزم

سکوت می کنم...

گاهی تمام دنیای سپاسم
برای تشکر از تو کم می آید

باز می نشینم در بکرترین لحظه دیدار
در سرزمین با طراوت سجاده ام
روبرویت دو زانو
تا بگویم از نداشته های دلم
ولی...
ولی اندیشه ام غرق در تفکرات
تمام نعمت های داشتن تو را
برایم مرور می کند...

سکوت میکنم
و حرف های چشمانم
باران می شود...

تو هستی و من
و دلم آرام آرام است