همه ی خودت

آغوش تو امن ترین جایی ست که می شناسم
این روزها که باز میهمان تو هستم همان بودن های عاشقانه همیشگی
گرمای نزدیکی ات آرامم می کند
سجده هایم هنوز هم عطر تو را داند...

دیروز در پچ پچ درد دل هایم، آرزوهایم را برایت مرور میکردم
ولی فکر کردم کدام آرزوست که به این واگویه های خودمانی مان بیارزد

میدانم باز هم بلند پروازی می کنم و پر توقع شده ام
ولی باز هم تو را می خواهم
می شود کمی نه همه خودت را به من بدهی
همیشه همیشه
همه جا

قد کشیده دلم

دعایی که مستجاب نشد
دست دل شکسته ام را گرفت
و مرا
از پیله خودم
به بی انتهایی صبورانه ای روانه کرد
که
در تصورِ آرزوهایم نمی گنجید

و من به گفته های تو دلم را گره کور زده ام.....

نشانه های...

از نشانه های عاشقی ست
که مرا اینگونه به خودت می خوانی
آنقدر آشکارا که زبان همه بند آمده
انصاف بده
تحمل این عشق
برای دل کوچک و نازک من
.... !!!!!!!

بسته ام دلم را به تقدیرهای نابت
و داده ام به دست عشق
دیگر برایم طوفان و ساحل آرام یکی ست
هر چه تو بخواهی و تو بگویی
بگو تا ...
تا به هر آنچه تو بگویی عاشق شوم

آرامش طوفانی

باز
طوفان عشق
در دلم
جولان می دهد

این طوفان
شیشه ی تمام پنجره های بسته ی بی روزنه اش را
شکسته
و خنکای این عاشقی
بر گونه ی گلگون دلم
نوازش های عاشقانه می کارد
.....

در پس ِ
کدامین پرده ی نیفتاده
دلت را با دلم
کوک کرده ای
که  طنین دلنشین ِ صدایش
نگاهم را به باران می نشاند...

نفس پاک تو و ...

سرگردان ِ نبودن ِ توأم
در برهوت طوفان زده ی دلم

با هر چه غیر تو
سرشارش کنم
باز هم به سکون نمی رسد این دل

تو باید باشی...
"اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی"
بودنت شکوفا میکند بیابان دلواپسی هایم را
لمس نگاه مهربانت
عاشقم می کند
دلم برای عشق تنگ شده
عاشق که نباشم انگار مُرده ام....

انعکاس لبخندت
زنده ام می کند

در بهت رفتنت یخ زده ام....

دیر رسیدم
خیلی دیر

آنقد دیر
که حتی
به رفتنت هم
آسمان دلم
روشن نشد

تو بگو با چه حسرتی
ثانیه های نبودنت را
بر زمین دلم
حک کنم

کمی آهسته برو...

مسابقه عادلانه ای نیست
من به پای تو نمیرسم
فقط می ایستم و رفتنت
دلم را نه
همه وجودم را به آتش می کشد...





کمی اهسته برو جانا
بگذار کمی لذت هم نفسیت را
به یادگار بگیرم
شاید به دوباره آمدنت نرسیدم
ای عزیز کرده خدا

دعوت شده ام

دیشب دعوتم کرد
باید امروز
شال اعتکافم را پیدا کنم
سجاده به دست
راهی آسمانم
می روم برای میهمانیش جا بگیرم

کمرنگ نشو

دلم برایت تنگ شده
تو سرچشمه ی آرامش دل منی
با تو از تلاطم هیچ نمیدانم
از طوفان تفسیری ندارم

بودن با تو یعنی جمع همه دوست داشتنی ها
با تو که باشم
هیچ گردبادی نمیتواند غباری بر شیشه های شفاف دلم بنشاند
چه آن که بخواهد ویرانش کند

این دل فقط با تو به آرامش می رسد
مرا تبعید نکن به خانه دل دیگران
کمرنگ نشو در افق دلواپسی هایم
وقتی تو کمرنگ می شوی
دیگران رنگ می گیرند
و هزار رنگی شان دلواپسم می کند....

باش در زاویه های اثبات شده ی دلم که گاهی مبهم می شوند
گرد باد حضور دیگران نگرانم می کند
نکند در غبار آمدنشان
تو بروی

تو بمان
ای "من الیه شکوت احوالی" دلم
تو ناب تر از آرامشی...