شعبه ای از آسمان...

حس نابی ست وقتی
تمام صحن پیامبر مهربانی ها را تا رسیدن به بقیع
تنها ذکر دل و زبانت می شود:
اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و ال محمد...

این جا بقیع است
همان قطعه ای از آسمان که در زمین شعبه دارد
قطعه ای از بهشت
که فرزند دلبند و تنهای فاطمه
با مادرش به درددل می نشیند
سر همان مزار
که پدرش علی می نشست...

نمیدانم چرا در مدینه
غربت و اسارت زینب کبری را
با جانِ دلم لمس کردم...

دلم به بغض می نشیند
و آسمان چشمانم
سیل آسا می بارد
 وقتی تمام سربازان تا دندان مسلح شهر
از عده ای عاشق!!!
می ترسند

اینجا بقیع است
که بغض دلت را
فقط
السلام علیک یا بقیه الله
مرهم می شود

مجموعه تصاویری از بقیع است...

ثانیه ها

نبودنت را
عجیب
به رخ دلم
می کشانند
این ثانیه ها...

دلم برایت تنگ شده
همان دلتنگی هایی که
بعد دعای توسل شبانه
در حیاط خانه
زیر آسمان می ایستادم
دست راست روی سرم
دست دیگرم گدای آسمان میشد
به تو سلام میکردم
و دلم می لرزید هر شب
- یا وصی الحسن والخلف الحجه...-
از پاسخ مهربانی
که با لبخند به او می دادی
و در آن تلاطم جانسوز!!!
چقدر آرامم می کردی...

آقای مهربانم
این بار چله تو را
به دلم وعده بدهم
می آیی هر شب
بگویی چله ات
یادت نرود
یتیم منتظرم؟!

شعور..

بغض های نشسته در گلو
برای آروزهایت در دلم نشسته ای
یا برای دل امامت بر چشمانم می باری؟!

فردا همه با هم در راهپیمایی روز قدس حضور پرشور و شعور داریم

لمس بودنت...

تو را لمس می کنم
در لحظه لحظه نعمت نفس کشیدنم

تو را دارم
در لابلای تمام دلتنگی های دلم

تو هستی
در پس انعکاس تمام قطره های باران دلم

تو ...

آغوش تو...

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

افق روشن بندگی

این روز ها

باید چشمان بصیرتم جلا بگیرند

و قدم های اراده ام پرتوان شوند

باید درب های دلم را

به آسمان محبت کسانی باز کنم

که همسایه شان خداست...
باید دستان وظیفه ام باز باشند

و آماده به همیاری و همبستگی...

باید چمدان اندیشه ام را به افق روشن بندگی باز کنم...

اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفه عین ابدا

                                                                                                       

عصرجمعه

عصرهای جمعه، دم غروب که از وقت آمدنت می گذرد

انگار کسی می آید تمام پنجره های روشن دلم را محکم می بندد و پرده های بغض را می آویزد

آنقدر دلم تنهاست و فکر نیامدنت در آن غوغا می کند

که در تمام آسمانش خورشید وجودم غرق باران است...

سهم من

مسافرم می آید

جمعه ها

ولی سهم من از او کم است

خیلی کم...

این روزها به لیاقت دلم فکر میکنم...

تابلو

تو زیباترین تابلو آفرینشی

که تمام راه های ناب بندگی خدا را

با نشانه های فهم من

نشانم می دهی

بی منت

تمام لحظه های ناب زندگیم را مدیون توأم آقا

مدیون جواب های بی منتت

همان ها که گوشه چشمی به دلم می کنی...

"تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد"