شاه کلید

اللهم عجل لولیک الفرج

شاه کلید تمام قفل های نا امیدی من است

تو امیدی

تو گشایشی

تو جااااااااااااااااانی آقا

منتظرم یا...

منتظر پنجشنبه هایم یا تو؟!

من منتظر پنجشنبه ام یا جمعه های تو؟!

من منتظر مسافرم یا منتظر تو؟!

جمعه

دلم به وسعت قربت جمعه ها گرفته

جرعه ای از اقیانوس بی انتهای صبوریت را

روزی دلم کن

خدای مهربانی ها

تو جانی آقا

این روز ها پدری دارم

ناب تر از باران

با سخاوت تر از آسمان
و نزدیک تر از زمین

و همراه تر از نفس

تو جااااااااااااااااااانی آقا

میدانی حال دلم را....

وقتی به بودنت فکر میکنم وجود آشفته ام می شود آرامش
می بینیم یَرَوْنَ مَقامى‏
می شنویم وَیَسْمَعُونَ کَلامى
و پاسخم می دهی! وَیَرُدُّونَ سَلامى‏

آسمان گرفته دلم را همیشه هوای خانه ات صاف و زلال و آفتابی می کند
همیشه دلخوشم به حرفای چشمانم با اجازه ورودت...
و همیشه آرامم می کنی با آبشار زلال چشمانم

تو من را به آرامش آسمانی میهمان می کنی
تمام خستگی های دنیاییم را می تکانی از دل سنگین شده ام
و نوازش نگاه رئوفانه ات را که بدرقه چشمانم می کنی
سبک می شوم
سبک، زلال و آسمانی.

آقای رئوف! همسایه مهربانم!
خودت گفتی ایمان چهار رکن دارد¹
و گفتی توکل کنم و با تمام وجود زمینی ام به رضایت خدای مهربانم راضی باشم
و میدانی این روزها حال و هوای دلم را....
و گاهی دلم می گوید امتحان دیگری در راه است....
باز هم دست دلم را بگیر که بدون نگاه آرامش بخشت کم می آورم آقا....

********
الایمان اربعه ارکان: التـوکل على الله, و الرضا بقضاء الله و التسلیم لامـر الله, والتفویض الى الله. ایمان چهار رکن دارد:  1ـ توکل برخدا  2ـ رضا به قضاى خدا  3ـ تسلیم به امر خدا  4ـ واگذاشتن کار به خدا.(تحف العقول ص455)

ضمانت نامه...

جامانده ام از پرونده ضمانت نامه استجابتت...
این روزها دلم همپای پاییزست، و خوب میدانی این دلتنگی ها دلیلش تنها پاییز نیست....

یا غایه امال العارفین: استجب لکم های دلم جا مانده اند و می دانی که چقدر!!!!
یا غیاث المستغیثین: زبانم سکوت می کند و چشمانم رساتر از هر کلامی بارانی می شوند...
یا حبیب قلوب الصادقین: دلم به لرزه می افتد از ضمنت لهم الاجابه هایی که گویی از آسمان دلم فراتر نمی روند ...
یا سریع الرضا: و تو میدانی من لحظه لحظه ی بهشتِ همسایه ام را با تو سخن گفته ام...

این روزها پی نوشت های دلم!!! آنقدر زیادن که گاهی راه نفس هایش را گم میکند
نفس های نابی که از سرچشمه امید می آیند...

امیدی از آمدن مسافری که اگر لایق انتظارش باشم دلم آسمان بی انتهای بهشت خواهد بود...
اللهم عجل لولیک الفرج

"آرام"

لحظه های عاشقی...

اَللّهُمَّ اَهْلَ الْکِبْرِیاَّءِ وَالْعَظَمَةِ
...

" وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ إِحْساناً ...
قالَ رَبِّ أَوْزِعْنی‏ أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتی‏ أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَ عَلى‏ والِدَیَّ
وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ
وَ أَصْلِحْ لی‏ فی‏ ذُرِّیَّتی‏
إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَ إِنِّی مِنَ الْمُسْلِمینَ¹

و ما انسان را به احسان در حق پدر و مادر خود سفارش کردیم، ...
بار خدایا! مرا بر نعمتی که به من و پدر و مادر من عطا فرمودی شکر بیاموز
و به کار شایسته ای که رضا و خشنودی تو در آن است موفق دار
و فرزندان مرا صالح گردان،
من به درگاه تو باز آمدم و از تسلیمان فرمان تو شدم"

وقتی روز آخر اعتکاف قرآن تلاوت می کنی
و این آیه شریف قرآن نگاهت را قفل می کند
و آبشار زلال درونت جاری می شود...

در بهت حرف دلت با حرف خدا می مانی....
و تمام وجودت می شود شکر و شکر و شکر

همه دعاهای ماه رمضانم در این آیه شریفه بود...
و با کدامین لیاقت نداشته شاکر رحمانیتت باشم مهربانترینم؟!

روزهای ناب تنفس عارفانه تمام شد
لحظه های عاشقی که همنشین بهشت بودم
و دلم در فراقی سخت مبهوت مانده
دلتنگ لحظه های نابی می شوم که نفسم به نفس فرشته ها گره می خورد...
و آستان سجاده ام تا آسمان بندگی خدا متبلور می شد..

دوری از تو برایم چقدر سخت و غمگین است ای ماهترینم
همسایه ای که دل ها به برکت تو نرم شد و گناهان اندک²
همدمی که آرامش بهشتی داشتم با تو
امیدی سرشار از دعوت خداوندی بزرگ، تمام وجودم را آسمانی می کرد...
سلام بر تو اى همنشینى که چون پدید آید احترامش بزرگ، و چون ناپدید شود فقدانش دردناک است.³

السَّلامُ عَلَیْکَ وَ عَلَى لَیْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِی هِیَ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ

 1. آیه شریفه 15 سوره مبارکه احقاف
2. السّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ مُجَاوِرٍ رَقّتْ فِیهِ الْقُلُوبُ، وَ قَلّتْ فِیهِ الذّنُوبُ.
3. السّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَکْرَمَ مَصْحُوبٍ مِنَ الْأَوْقَاتِ، وَ یَا خَیْرَ شَهْرٍ فِی الْأَیّامِ  وَالسّاعَاتِ.

    
                                                                                                                                                        "آرام"

رسد آدمی به جایی...

این روزها در سرزمین دلم چه خبر است؟!
چه هیاهویی بر پاست؟!
مدت هاست می اندیشم باید بروم...
آقا! می دانم باید در پی قافله ات بیایم ولی...

آقا! کمی آهسته تر! پای اراده ام آنقدر قوی نیست...
من بازگشتم... نمی دانم از کجا؟! از عرفات... از منا... از کعبه... از مدینه....
می خواهم همراه کاروانت بیایم... می دانم دیر کرده ام ولی دوست دارم بیایم

در پی کوله باری بودم که لیاقت این همراهی را داشته باشد
تمام حال و هوای آسمان اندیشه ام این است که با چه کوله باری
می توان به کربلا، به شما، به خود شما، به صاحب کربلا رسید؟!
کوله باری که تا انتها با شما باشم
نمی خواهم از نیمه راه بازگردم...
نمی خواهم در تاریکی روسیاه بازگردم...
نمی خواهم با امان نامه پای ایمانم بلغزد...

آقا! برای شفای چشمان اراده و ایمانم آمده ام می خواهم ببینم...
می خواهم ببینم تمام آن زیبایی که خواهرتان زینب(سلام الله علیها) می گفت:
                                       " ما رأیت الا جمیلا"
                           " رسد آدمی به جایی که بجز خدا نبیند"

در کربلا همه هستند؛
مهربانی پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم)، شجاعت علی(علیه السلام)،
درایت زهرا(سلام الله علیها)، مظلومیت حسن(علیه السلام)، عشق حسین(علیه السلام)،
صبر زینب(سلام الله علیها)، غیرت عباس(علیه السلام)

محرم، کربلا، چقدر شفاف تفسیر "معامله با خدا" را برایم بازگو می کند...

                                                                                                                      "آرام"

بوی دیدار می آید...

یا ایتها النفس المطمئنه!

می شود به حج بروی و به دنبال گمشده ات نگردی؟!

می شود در خانه امن خدا باشی و ...
بزرگی می گفت: حج واقعی یعنی شناخت امام! درک امام! و حاجی یعنی یاور امام...
می شود هر صبح و شام به دیدار کسی بروی که ...

می شود در سجده اول مسجد الحرام تمام آروزیت نشود دیدار...
وقتی چشمانت به این مکعب سیاه پوش می افتد تمام دلت می شود دلتنگی...

وقتی می روی به سفر، وقتی می روی به مکه...
وقتی سرزمین چشمانت به این خانه امن طلوع می کند
چنان تو را مجذوب می کند این خانه سیاه پوش این زمین سپید آسمانی
که می خواهی با تمام قوایت زمان را متوقف کنی و بمانی و ببینی
می خواهی این زیباترین تصویر را برای همیشه در قاب چشمان دلت داشته باشی...

ولی مولا حسین این خانه را...
این صاحب خانه را چگونه شناخت و یافت
که از عرفات برگشت به حج واقعیش، به کربلا...

عرفه یعنی شناخت، عرفات یعنی حسین(علیه السلام)،
عرفات را چه تعبیر نیکویی کرده مولا حسین(علیه السلام)
چه عاشقانه می بیند خدا را، حسین(علیه السلام)،
و می داند حج یعنی چه؟!
وقتی فکر می کنم ادامه حج مولا کجا بود... و ادامه حج ما کجا؟!...
وقتی فکر می کنم که از عرفات برگشت...
و او خدا را نه در کعبه، که در احیاء دینش یافت...

"آنچه ما کردیم با خود هیچ نابینا نکرد             در میان خانه گم کردیم صاحب خانه را"

                                                                                                                    "آرام"

!یک آسمان دل

آمده ام به میهمانی مهربانیت!

تمام دلم را در دستان خالی ام گرفته ام برای تحفه میهمانی!...

این روزها پر از حرف و حدیث مهربانیست!

پر از محبت و عطوفت و مهربانی!

سرشار از صداقت و زلالی!

آمده ام تا در شمار بی نهایت بهترینهایت گم شوم!

تا در نورانیت سرزمین دلهای آفتابیشان چشمان دلم سو بگیرند! تا ببینم آسمان آفتابی دلهای آفریده هایت را!

آمده ام تمام دلتنگی های سالیانه ام را برایم دیدار کنی و شوق رسیدن!

آمده ام با شوق کودکانه! تمام سرزمین دلم را خانه تکانی کرده ام! سنگین بود برای آمدن! و شاید....

چقدر دوست دارم سحرهای میهمانیت را؛ من هستم و تو هستی و یک آسمان دل!

یک آسمان دل، یک کهکشان نور، یک نیم نگاه لطف!

یک نیم نگاه لطف، یک دشت سجاده و یک دنیا سکوت!

یک دنیا سکوت، یک دریا استجابت، یک مهربان خدا!

هر روز که به پایان می رسد تمام سرزمین دلم به احترام ندای دعوتت، لبیک می شود به سجود، به تضرع، به امید استجابت!

باید زلال شوم! شفاف و آرام! تا در دریای دلم انعکاس لبخندت را همیشه ببینم!

باید کوله بارم پر از نور شود تا بتوانم شفافیت دلم را به آسمان ببرم!

چقدر مهربانی خدا که میهمانمان می کنی به سفره مهربانیت!

به راستی تو را با کدام واژه می توان شاکر بود؟!

اللهم اغفرلی الذنوب التی تحبس الدعاء

                                                                                                           آرام