حبیب

"اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است"

این قلم
گویا توان بر دوش کشیدن
واژه های عطراگین آسمانیت
را ندارد...

اما این نگاه پر از اشتیاق خواستنت
که با تداعی مهربانی بی انتهایت
یه باران می نشینند
امید وساطت حبیب بودن تو را
روانه دلم می کند...

یا حبیب الله
یا رحمت للعالمین
سلام پیامبر مهربانی...

بدرقه ی میهمان خدا

چله نشینی رفتنت عجیب هوایی ام کرده
تو رفتی و خدا به استقبالت آمد
و برایم برات صبر فرستادی
با کوله باری از نور امانت غنچه هایت

و بگویم از دل شرحه شرحه از فراقم
که امانت دار بوده ام اما
نازدانه ات را برای نجات آن سرزمین
به خاک دامنگیرش سپردم

برادرم! امامم! جااااااااااانم!
آمده ام راهی سفرت کنم جانا

و این اربعینت عجیب رسالتی بود
و سرت اما
حکایتی دیگر داشت...

یک نفس نگاه تو

همسایه دیوار به دیوار دلم
گاهی از پرچین بلند دلم
نگاهی بینداز به دلتنگی امیدم

گاهی صدایم کن
و بنشانم به ضیافت اشک
و به باران نگاهم دلم را صیقل ده

دلم برای عطر سرایت تنگ شده
برای یک نفس عمیق
در نگاه تو

مهربان ترین همسایه
لیاقت همصحبتی ات را
در کدامین آرزوی دنیایم جا گذاشته ام
نمیدانم

فقط میدانم دلم عجیب
هوای تو دارد امام رئوفم....

ادب علوی ات

گوش هایم با شنیدن نامت
به دلم اشک مخابره می کنند...

جوان پیشانی پینه بسته نماز شب های خالصانه
شاهد مثال ادب و مردانگی
این مداح ها تو را حیف می کنند
که از دستان بریده ات، از تیر چشمانت، از...
دل مردم را به درد می آورند

تو را از ادب علویت باید شناخت
که مردانه پای حرفت ایستادی _ جانم را فدای امامم می کنم_
که وقتی عمود خیمه ات برزمین نشست
امیدِ تشنه ی بصیرتِ جوانمردیت بر کام اهل عالم ماند

وقتی لحظه شهادتت
مادرت فاطمه به استقبالت آمد
تو را از ادب علویت باید شناخت عباس!

لبان ادب

آب هم
داغ لبان تو
بر دلش نشست
ای اسطوره ادب

استغفار

وقتی می نشینم در مجلس عزایت
بجای گریه، استغفار می کنم
از حرفای عجیبی که
این مداح ها به تو نسبت می دهند...

یادگاری

در سرزمینی از آخرین وداع
پیامبر مهربانی ها(صلی الله علیه وآله)
یادگار گرانبهایی برایشان بجای گذاشت
که امانت دار نبودند
و نفهمیدند
و ندانستند قدر این یادگار را...

و به روزی رسید این غفلت در امانت
که ندانستند و ندیدند
کسی که در مقابلش ایستاده اند
و ادعای ایمان و اسلام می کنند
فرزند همان پیامبر مهربانی هاست...

بیقرارم

می نشینم در دارالسعاده انقلابت
چشم در چشم شبکه های ضریحت
دست در دست کاشی کاری های فیروزه ای

سرم که به دیوار خانه ات آرام می گیرد
کوله بار آسمانم بیقرارم میکند آقا...

دلم در التهاب نگاه مهربانت ذوب می شود
وقتی مرا می کشانی به باب الجوادت!
تا از هر آنچه دلم را
به ماتم نداشتنشان کشانده
با سلام گرمت با نگاه مهربانت
جوانه امیدی بنشانی در اضطراب آرزوهایش...

حس غریبی ست هر شب ورودی باب الجوادت
و بغض سنگین چشمانم
که فقط تو میدانی و می توانی بدانی



و می کشانیم تا خدا
تا خدایی که در دامنش آرام بگیرم
و بدانم این حال خراب دل
باز هم نشانه ایست از آغوش امن خداوندی.
تا لمس کنم این روزها خدا را نزدیک تر از آنچه باید

و در تمام ثانیه های دلتنگیم
ورد زبانم شده: یا معین الضعفاء والفقراء
و باید بیاموزم رضا برضائک همسایه ای را
که رضایت خدا بود...

پاسخت انتهای آرامش دلم

کنار همان پنجره همیشگی
که فقط تو میدانی و دلم و خدای دلم
که چه آرزوها در پسش
گره زده ام
به دستان مهربان همسایگیت

و باز هم مثل همیشه
حرف های تو را
از زبان دلم می شنوم
و بر زبانم جاری می شوند
و دلم آرام می گیرد

السلام علیک یا امام رضا .....

شعبه ای از آسمان...

حس نابی ست وقتی
تمام صحن پیامبر مهربانی ها را تا رسیدن به بقیع
تنها ذکر دل و زبانت می شود:
اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و ال محمد...

این جا بقیع است
همان قطعه ای از آسمان که در زمین شعبه دارد
قطعه ای از بهشت
که فرزند دلبند و تنهای فاطمه
با مادرش به درددل می نشیند
سر همان مزار
که پدرش علی می نشست...

نمیدانم چرا در مدینه
غربت و اسارت زینب کبری را
با جانِ دلم لمس کردم...

دلم به بغض می نشیند
و آسمان چشمانم
سیل آسا می بارد
 وقتی تمام سربازان تا دندان مسلح شهر
از عده ای عاشق!!!
می ترسند

اینجا بقیع است
که بغض دلت را
فقط
السلام علیک یا بقیه الله
مرهم می شود

مجموعه تصاویری از بقیع است...