کشکول

کشکول آرزوهامو مدتهاست نوشتم

میدمشون به دستای بخشنده تو

و میدونم

از تو میگیرم تموم آروزهامو

افق روشن بندگی

این روز ها

باید چشمان بصیرتم جلا بگیرند

و قدم های اراده ام پرتوان شوند

باید درب های دلم را

به آسمان محبت کسانی باز کنم

که همسایه شان خداست...
باید دستان وظیفه ام باز باشند

و آماده به همیاری و همبستگی...

باید چمدان اندیشه ام را به افق روشن بندگی باز کنم...

اللهم لا تکلنی الی نفسی طرفه عین ابدا

                                                                                                       

ارامش

آسمان دلم
مثل آسمان شهرم
بارانی ست
...

این بغض سنگین
فقط روبروی مضجع شریف امام مهربانم آرام شد...

با کدامین زبان
شاکر همسایگیت باشم آقا؟!

عصرجمعه

عصرهای جمعه، دم غروب که از وقت آمدنت می گذرد

انگار کسی می آید تمام پنجره های روشن دلم را محکم می بندد و پرده های بغض را می آویزد

آنقدر دلم تنهاست و فکر نیامدنت در آن غوغا می کند

که در تمام آسمانش خورشید وجودم غرق باران است...

سهم من

مسافرم می آید

جمعه ها

ولی سهم من از او کم است

خیلی کم...

این روزها به لیاقت دلم فکر میکنم...

تابلو

تو زیباترین تابلو آفرینشی

که تمام راه های ناب بندگی خدا را

با نشانه های فهم من

نشانم می دهی

بی منت

تمام لحظه های ناب زندگیم را مدیون توأم آقا

مدیون جواب های بی منتت

همان ها که گوشه چشمی به دلم می کنی...

"تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد"

شاه کلید

اللهم عجل لولیک الفرج

شاه کلید تمام قفل های نا امیدی من است

تو امیدی

تو گشایشی

تو جااااااااااااااااانی آقا

منتظرم یا...

منتظر پنجشنبه هایم یا تو؟!

من منتظر پنجشنبه ام یا جمعه های تو؟!

من منتظر مسافرم یا منتظر تو؟!

همسایه

همسایه مهربانم

تمام طول هفته را ثانیه می شمارم

که به قرار پنجشنبه هایمان برسد

اما نمی شود آن دیدار میسر

از کدام راه باید بیایم به سمت لیاقت دلم